Archive for the ‘Waarden en normen’ Category
Hoe ik mijn onwillige peuter naar de opvang breng en hij daar tevreden achterblijft
Posted on: 1 december 2011
Over Respectvol Opvoeden
De laatste twee of drie keer dat ik Milan naar de opvang bracht, ging het niet zo lekker. Hij moest erg hard huilen en vorige week rende hij krijsend naar de deur en bonsde hij met zijn vuistjes tegen het glas.
Toen ik op de fiets naar huis zat, bedacht ik een plannetje voor de volgende keer en dat bracht ik vanmorgen in praktijk.
Milan zei vanmorgen bozig dat hij niet naar de Pet wilde. Ik zei: ”Vandaag is het Petdag. Ik blijf straks bij jou zolang je dat wilt. Pas als jij zegt dat ik weg mag gaan, ga ik weg.” Dat verminderde zijn protest aanzienlijk.
Nina vond dat wel wat gewaagd, want wat nou als hij dat helemaal nooit gaat zeggen mama? Dan moet je de hele dag bij hem blijven! Tja, daar had ze wel gelijk in natuurlijk. Toch vertrouwde ik erop dat dat niet zou gebeuren.
Op de fiets ernaartoe repeteerde ik het nog eens met Milan. Ik zei weer: “Ik ga pas weg als jij zegt, oké ik ben fijn aan het spelen en jij mag nu weg mama.”
Bij de Pet aangekomen haalde ik hem uit zijn zitje. Toen ik hem op de grond zette zei Milan: ”Je mag nog niet weggaan, mama.” Ik antwoordde: ” Dat is goed, ik blijf bij jou zolang jij dat wilt.”
We kwamen binnen bij zijn groep. Milan legde zijn knuffel bij zijn bakje neer en ik hing zijn jas op. Toen liep hij de groep in, draaide zich om en zei meteen: ”Je mag nu weg, mama.”
Ik was verrast want zó snel hebben we nog niet eerder afscheid genomen op de Pet. Ik vroeg nog om een kusje, kreeg het en we zwaaiden “Tot vanmiddag,” en daar raakte hij al in gesprek met de leidster.
Milan wordt over 4 maanden drie jaar. Hoewel ik deze reactie al had verwacht, stond ik er toch een beetje perplex van. Hij bevestigde daarmee weer eens mijn vermoeden dat het essentieel is om elkaar te respecteren en daarnaar te handelen. Daarmee bedoel ik dingen als:
- Ik neem Milan serieus
- Ik laat hem in zijn waarde met zijn onwil om naar de kinderopvang te gaan
- Ik luister echt naar hem
- Ik denk met hem mee
- Ik help hem een oplossing te vinden
Zonder aan mijn eigen behoeften voorbij te gaan, want ja, ik wil vandaag aan het werk en dus gaat hij naar de opvang.
Voordelen van deze op respect gebaseerde aanpak:
- Het vertrouwen tussen Milan en mij groeit
- Milan heeft een beetje controle over de situatie en voelt zich daardoor veilig en sterk
- Een volgende keer afscheid nemen wordt makkelijker
- We hebben allebei een positief gevoel
De gedachte dat kinderen hun ouders moeten respecteren is nog steeds wijd verbreid, dus ik zeg het nog maar eens:
Ouders moeten het respect van hun kinderen verdienen! En dat doen ze door zelf het goede voorbeeld te geven en hun kinderen met alle respect te behandelen. Oók als ze pas twee jaar oud zijn.
Hoe uit jij je respect voor je kinderen, of wanneer heb je daar moeite mee? Laat alsjeblieft je reactie achter.
PS. Abonneer Je Hier Op Mijn Nieuwsbrief Met Praktische Tips Om Liefdevol en Efficiënt Leiding Te Geven Aan Je Gezin
Ik was begonnen met een stukje over de Sinterklaas-stress die ik op dit moment ervaar. Tot het volgende incidentje plaatsvond dat ik graag met je wil delen.
Nina mocht een snoepje pakken en even later hoor ik iets in haar zakken zachtjes tegen elkaar tikken. Ik vroeg wat ze daar had. Ze zei dat ze niets in haar zakken had. Ik vroeg: ”Zijn dat soms snoepjes? Laat eens zien?” “Neehee, ik heb niks.” “Oké, ik zet de snoeptrommel wel even voor je klaar, dan kun je niets terugleggen. Ik kijk niet.” Zo gezegd, zo gedaan. Vervolgens kwam Nina naar me toe en gaf me een megaknuffel.
Ik interpreteer die knuffel als een bedankje dat ik haar niet in het stof heb laten bijten, dat ik mijn gelijk niet heb gehaald en zij geen gezichtsverlies hoefde te lijden. Dat zij wist dat ik het wist, was voldoende. Het enige dat ik er nog over heb gezegd is dat ik wil dat ze me om een snoepje vraagt en dat ze het niet zelf pakt. “Oké,” was haar antwoord.
Natuurlijk had ik de gelegenheid kunnen aangrijpen om duidelijk neer te zetten dat ik er niet van gediend ben dat ze tegen me liegt en dat ze al helemaal niets mag pikken. Maar weet je, kinderen houden niet van preken. Daarin lijken ze precies op jou en mij. Die boodschap breng ik wel op een ander moment en op een andere manier, al dan niet refererend aan dit incident.
Een paar uur later las ik op Twitter de volgende uitspraak:
Stop trying to perfect your child, but keep trying to perfect your relationship with him.
En daar sluit ik me graag bij aan.
PS. Abonneer Je Hier Op Mijn Nieuwsbrief Met Praktische Tips Om Liefdevol en Efficiënt Leiding Te Geven Aan Je Gezin
Zininjegezin's Blog 